❤️
جالب است بدانید در زبان فارسی "جدایی جنسی" وجود ندارد.؛ مثلا ضمیر سوم شخص "او" شامل زن و مرد میشود.
بر خلاف زبانهای لاتین و عربی. در زبان فارسی، اگر جایی تاکید بر جنسیت باشد، اولویت با ن است.
بر خلاف زبانهای لاتین و اروپایی.
ما میگوییم:
زن و شوهر
بجای:
husband and wife
ما میگوییم:
خواهر و برادر
بجای:
brother and sister
ما میگوییم:
زن و مرد
بجای:
man and woman
حتی ما میگوییم:
زن و شوهر
یعنی مرد در ارتباط با همسر هویت "شوهر" پیدا می‌کند.
ولی هویت "زن" دست نمیخورد.
بجای اینکه بگوییم:
man and wife
ما نمیگوئیم:
mankind
می گوئیم: بشریت.
ما هرگز در تاریخ و ادبیات مان به جنسیت اهمیت نداده‌ایم.
اگر جایی لازم شده، ن را در اولویت قرار داده‌ایم.
حتی در زبان فارسی، "زن" یک واژه و مفهوم مستقل هست.
نه مثل
wo/man (زائده‌ای کنار مرد).
و اگر بدون تعصب و غرور ملی نیک بنگریم، در اکثر اقوام ایرانی، زن و مرد دوشادوش هم کار میکنند و نسبت به دیگری برتری ندارند.
در شاهنامه حکیم فردوسی نیز در بسیاری از ابیات استاد طوس، ن را اکرام و تمجید کرده است و شاید به همین دلیل است که ما وطن را مادر(نه پدر) می‌نامیم و نام دخترانمان( نه پسرانمان) را "ایران" میگذاریم.
درباره این سایت